لزوم پرداخت و تسلیم کل سرمایه در تشکیل شرکت ثبت نیک
طبق ماده 94 قانون تجارت، شرکت بامسئولیت محدود چنین تعریف شده است : ” شرکت بامسئولیت محدود، شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجارتی تشکیل شده و هر یک از شرکاء بدون این که سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت، مسئول قروض و تعهدات شرکت است “.
به موجب ماده 95 قانون تجارت که مقرر می دارد : ” در اسم شرکت باید عبارت ( بامسئولیت محدود ) قید شود”. مثلاَ شرکت بامسئولیت محدود …. و اگر این جمله ذکر نشود شرکت مزبور در برابر اشخاص ثالث شرکت تضامنی محسوب و تابع مقررات آن خواهد بود.
همچنین اسم شرکت نباید متضمن اسم هیچ یک از شرکاء باشد والا شریکی که اسم او در اسم شرکت قید شده است، در مقابل اشخاص ثالث حکم شریک ضامن را خواهد داشت .

لزوم پرداخت و تسلیم کل سرمایه در تشکیل شرکت بامسئولیت محدود
ماده 96 قانون تجارت به لزوم تامین همه سرمایه شرکت بامسئولیت محدود بدین شرح صراحت دارد :
” شرکت بامسئولیت محدود وقتی تشکیل می شود که تمام سرمایه نقدی تادیه و سهم الشرکه غیرنقدی نیز تقویم و تسلیم شده باشد “.
در رابطه با ماده بالا ، توجه به چند مطلب روشنگر جایگاه و اهمیت سرمایه در شرکت مزبور است :
مطلب نخست و مهم که به نقد شیوه قانون گذاری در این رابطه باز می گردد، آن است که در عین حال که مسئولیت شرکا در شرکت یادشده محدود به آورده آن ها است، در قانون تجارت هیچ گونه حداقلی برای میزان سرمایه شرکت مورد بحث الزامی دانسته نشده است. از آن جا که در شرکت بامسئولیت محدود به عنوان نتیجه طبیعی مسئولیت محدود شرکا به میزان سرمایه آن ها، بستانکاران شرکت در صورت عدم وصول مطالبات خود از شرکت حق مراجعه به شرکای شرکت را ندارند، عدم تعیین حداقل برای سرمایه این شرکت ، بستانکاران شرکت را بدون حمایت و تکیه گاه قابل اتکا رها ساخته است. بر این اساس، تعیین مبلغ اندک به عنوان سرمایه، همانند شرکت های سهامی، هر چند که از دید عرف ناچیز تلقی گردد، با این وجود برای تاسیس شرکت بامسئولیت محدود ضرورت دارد. البته اداره ثبت شرکت ها به تاسی از مقررات شرکت های سهامی خاص، تلاش نموده تا خلا مورد بحث را با الزام موسسین به تامین دست کم یک میلیون ریال به عنوان سرمایه ضروری پر نماید. صرف نظر از وجهه قانونی الزام مزبور، این نکته را نبایستی از نظر روز داشت که در شرکت سهامی تنها بخش کمی از سرمایه شرکت در هنگام تاسیس الزاماَ تامین و بخش اصلی آن تعهد می گردد. در حالی که، سرمایه شرکت بامسئولیت محدود صرف نظر از میزان آن در هنگام تاسیس باید کاملاَ پرداخت و تامین گردد.
مطلب دوم ، عدم تفکیک میان سرمایه نقدی و غیر نقدی از سوی قانون گذار برای شرکت بامسئولیت محدود است. بدین معنا که تدارک کل سرمایه شرکت یاد شده ممکن است نقداَ یا تماماَ غیرنقد صورت پذیرد. همچنین، امکان دارد بخشی از سرمایه شرکت نقد و قسمت دیگر به صورت غیرنقد تهیه و تسلیم گردد. لکن در ماده 97 قانون تجارت برای سرمایه غیرنقد خواه همه سرمایه شرکت و یا تنها بخشی از آن را تشکیل دهد، قیدی بدین شرح پیش بینی شده است :
” در شرکتنامه باید صراحتاَ قید شده باشد که سهم الشرکه های غیرنقدی هر کدام به چه میزان تقویم شده باشد “.
ارزیابی سرمایه غیرنقدی و میزان آن از چنان اهمیتی برخوردار است که علاوه بر آنکه باید در شرکتنامه قید گردد، آثار حقوقی مسئولیت آور برای شرکت و شرکا در پی دارد.